Ik maak poëtische machines , misschien wel een soort speelgoed voor de grote mens. Het werk nodigt je uit mee deel te nemen aan een beweging of de beleving ervan. Mijn beeldtaal is ontstaan door de fascinatie voor mechanieken, constructies .
Als kind keek ik graag mee ,als mijn vader lag te sleutelen aan de wagen in de hoop het ding te kunnen doorgronden. Ik was ook grote fan van “Herbie” en van “Star Wars”.
De oorsprong van een beeld bevindt zich in iets alledaags , zoals ‘ een druppel water op je huid, een simpel woord als “lucht” of een nieuw stuk technologie waar ik het nut niet van inzie. Mijn werk kan aandoenlijk overkomen maar is ook verre van lichtvoetig .

Het kunnen bewegen van de beelden is belangrijk , beweging omdat alles beweegt. Zelfs als we stilstaan vliegen we toch nog door het heelal.
Vooral de niet zichtbare beweging boeit mij , dat wat ons beweegt bepaalde dingen wel of niet te doen. De eenvoud van een ‘ja’ of ‘nee’ in strijd met de complexe gedachten erachter.

Ik leg mezelf maar moeilijk neer bij het idee dat de dingen zijn zoals ze zijn. Een wiel kan linksom of rechtsom draaien. Je kunt het ook plat leggen en erop gaan zitten denken. De energie die het in beweging zet gaat niet verloren maar splitst zich op in andere soorten energie.

Merel Holleboom